35 | GR 57 Blegny - Jupille sur meuse | 8 km

Dat het beeld genomen bij de allereerste etape van de GR 57 die ik met mijn vier dochters stapte, iconisch is, nog steeds, en dat het dus de header van deze blog mag zijn.

Het moet zo ongeveer tesamen gevallen hebben, het moment waarop ik Bart Caers zijn caersbart.be leerde kennen en het moment waarop Bart Snoeks met mijn vrienden op citytrip vertrok en ik als enige persoon van de vriendengroep niet mee mocht omdat ik borsten had... Dus ik besloot in een introverte colère wegens afwijzingspijn mijn eigen pad te starten, letterlijk!

Ik schaarde al mijn dochters bij mekander, en wat random googelen bracht ons diezelfde dag nog bij de start van de willekeurige GR 57. Dat deze een afsplitsing blijkt te zijn van de legendarische GR 5, daar kwam ik later pas achter. Gelukkig, want, en ik kan het weten, de GR57 is een trail van de bovenste plank! Eentje om U tegen te zeggen. Dit zeggende vanuit het idee dat GR5-hikers meestal (nog) niet het plan hebben om tussen Luik en Diekirch, een bochtje de GR 57 te gaan volgen...

De route volgt de Ourthe van bij de monding in de Maas tot bij haar bronnen, hoe cool is dat! Wie mij kent weet dat ik zot ben van natuurwater, niet zonder meen te kunnen in feite.

De eerste dag dus, Blegny - Jupille sur Meuse, 8 km. Je wandelt vanuit velden en kleine paadjes recht richting grootstad Luik, waar plotsklaps, een view vanuit het godsperspectief op deze mastodont meteen een nieuwe passie onthult: grootsteden in en uit wandelen! Enorm biezonder, hier verstopt zich ongetwijfeld het echte leven van de stedelingen,... 

Een ander dingetje waar ik van hou is het 'rechtdoor' wandelen, dus niet in lus. Ik vind dat - nu achteraf geschreven natuurlijk - heel neig om in gedachten de route af te stappen en te ervaren hoe het ene landschap haast onopgemerkt het andere binnen dwarrelt,... Om een beeld te hebben van thuis tot daar waar ik dan gebleven ben... (zie 'de kaart aub')

Nadeel is, je moet dan telkens ook weer terug bij de auto zien te geraken. Daarover denk ik nooit heel veel na vooraf. Ik vertrouw er op dat alles altijd goed komt. 

Maar dus hier in randstad Luik, en met z'n vijven zijnde, op een zondag namiddag, was dat dus niet zo op 'één twee drie' geregeld. Ik probeerde mijn dochters nog te overtuigen dat ze terug ook heus nog wel konden (en een groot deel ervan deden we ook) maar liften was dus ook een optie, en dat lukt uiteindelijk ook wel. In een hele kleine auto :)

Dat iconisch beeld dus, hierbovenaan, als header van wegvandewereld, is dus wachten op 'n lift, of wachten op godot, dat kan ook,... 

I luv it!