70 | GR 5 Stadtbredimus - Remich | 7 km

Alles is wat klammig, vuil en ik stink. Ik heb tea trea bij, vooral als medisch vanalsje, maar zeker op deze momenten is een geurtje zeker tof :) Anyway, straks ga ik de Franse grens over en boek ik een hotel.

Ik ga met de bus weer tot Stadsbredimus en begin te stappen. Ondertussen bel ik met een collega locationhunter, giet het kei hard en is slijk troef. Mijn poncho wappert in 't rond, mss toch ook eens een regenbroek en jaske overwegen. Thans een heel schoon stukske nog tot Remich. En daarna is het één lange bergop naar DE viewpoint van Remich.

Telefoon!

Bart,...

Dat er een baby'tje is geboren dat meteen een pleeggezin nodig heeft zodra die uit het moederhuis komt,...

Korte schets van de profielen van de ouders maar hoe hij heet, dat wist Bart nog niet.

Ik bel met onze pleegzorgintaker, zij herhaalt alles wat Bart ook al zei, en dat we over een paar uurkes moeten beslissen én dat hij Adam heet... 

Moh zo schoon, dat zou ik los zelf nog kunnen gekozen hebben!

De volledige berg op in de regen, denk ik na, voel ik en spar ik,...

'Dat ik alleen maar naar huis kom voor een pasgeboren baby', zei ik nog. 'En dat dat niet zo heel vaak voorkomt', zei pleegzorg 'en dat dat dus nog wel lang kon duren, najaar misschien? Maar je weet nooit...' 

Dus ik was met een geruste vibe wat pleezorg betreft, vertrokken.

8 dagen maar,... 8 dagen.

Boven kom ik aan op een hoogvlakte met een view op heel Luxemburg , oog in oog met alle regenwolken 360° rondomrond.

Ik stop effe om een cracker te eten.

Zie ik dat goed? In the middle of nowhere, een taxi! huh?! Zelfs in een stad moet je er naar zoeken soms, maar hier dus staan ze klaar nog voor je zelf echt hebt beslist dat je ze nodig hebt. Duidelijker kan je het niet krijgen, ik stap in en laat me afzetten bij mijn auto. Ik ga Adam halen.

Mijn grootste plan om dit jaar in één trek tot in Nice te hiken, berg ik effe op.

Met liefde 💙

  

.