65 | Gr5 Rosport - Born | 11 km

Zoveel slijk, dus zoveel trager!

Modder met modder gemarineerd in modder.

Je doet nog zo voorzichtig in 't begin, je stapt wat naast 't pad, of zo wat op je tippen. Maar wat een illusie. Gewoon los erdoor en slijk tot onder uw kin. Klaar.

Note to self, ik had -klankgevoelig dat ik ben, van die doppen gekocht om op mijn wandelstokken te zetten, zodat dat tikken, metaal op steen, wat wordt gedempt. Deze haal je er dus beter op tijd effe af, slijk eet ze op!

Deze is weer een etappe weg van de Mullertaltrails, en dus kom ik opnieuw niemand tegen vandaag! Zeker zwaar de moeite hier ook hoor. Ik drink gefilterd water uit de stromende beek, niet omdat het nodig is maar omdat ik wil wennen aan het idee voor moest het binnenkort in de bergen voor écht zijn. Blijft spannend vind ik. 

Ter hoogte van Born zoek ik de invalsweg weer op. Dat hele stuk langs de Luxemburgs-Duitse grens wordt gecoverd door een gratis bus. Dat maakt dat ik heel veel in mijn auto ga kunnen slapen tussen hier en de Franse grens en dus niet veel mee te zeulen zal hebben. Goeike voor de conditionele opbouw! 

Maar dus nu, terug naar Camping Rosport alwaar de allerliefste lieverds hun verjaardag komen vieren (zo in hunnen blok)

Het zwembad is geen optie meer wegens gesloten om 19u, tsss. Dus ik spring op aanraden van de vaste campinggast Elio, in de Sure, alwaar ge kei hard moet zwemmen wegens sterke stroming. Maar ik knal ook met mijn knie keihard tegen een rots aan, damn, soit, dat gaat nog een paar dagen pijn doen. Note to self, wees voorzichtiger, ge wilt er niet meteen na twee dagen al uit liggen! Gelukkig zijn de douches wel nog te gebruiken. Echt! De allerbeste!!

Ik bestel mij ne vol au vent in de taverne van de camping. Die ene vaste campinggast, den Elio, zet zich erbij, plop, 23 is 'm en vertelt zowat al zijn kommer en kwel in één adem, en huilt over een abortus waar hij geen inspraak had gekregen,... Vreemd, en ook biezonderrrr...

Mijn clan arriveert! Ik betaal, in de rapte, zonder te checken of te denken, blijkbaar ook zijn rekening, maar ik rep mij naar buiten en bouw het hele Snoekertjesoord mee op. Joepie ik slaap weer in een (caravan)bed. Laat het grote leuke 'jarigen-hiking-blok' weekend maar beginnen.

Naderhand kreeg ik van Elio nog een polaroid van een zwaan bij ondergaande zon toegestopt. Voor het betalen van de rekening wellicht, maar dat wist ik toen nog niet.