DMT Snowvally - Eygelshoven | 7 km
Op mijn wishlist staat ook 'De Dutch Mountain Trail'. Jawel de bergen van Nederland, lol. Vooral omdat we een appartement hebben in Maastricht, ik daar dus veel kom en ik ook graag in dàt landschap wil bijten.
Bovendien herinner ik mij uit een ver scoutsverleden een driedaagse tussen de Voeren en Maastricht met heel erg mooie landschappen die ik niet tegen mijn goesting nog wel eens een keertje wil stappen.
En ook bovendien, kreeg ik van mijn beste vriendin, Anne Van Es, die overigens Nederlandse roots heeft, voor mijn verjaardag een leuk boek over jawel, de Dutch Mountain Trail! Tx Anne, you read me!
Dus weer eens de rust op zoekend in mijn tweede verblijf (hahaha kot dochter) vink ik drie items af van mijn 'wanne do eens in Maastricht' - lijstje:
- de bus pakken
- check out Landgraaf-ski
- de DTM stappen.
Ik pakte dus de bus naar Landgraaf alwaar ik een eerste stukske DTM liep in de tegenovergestelde richting terug naar het startpunt van de route in Eygelshoven. Vwalla.
Verder is er vooral nog de anekdote met het koppel met een stinkhond die NIET aan de leiband was,...
Ik werd uitgelachen, kreeg 'trut' toe gescholden en werd bedreigd met de vuist!! Ik werd ook het recht ontzegd om hier te zijn 'ga maar in de stad wandelen, jij!'
En ik werd toegeroepen met 'kanker aan je moeder'.
Er zit een heel verhaal tussenin, wat ik jullie ga besparen, maar de oneliner 'als gij mij slaat, sla ik jou terug' - terwijl ik mij fysiek nog een teentje dichter bij die lul zijn vuist positioneer- heeft veel indruk gemaakt, vooral op mijzelve! Er werd daar een stuk Els wakker dat ik voorheen nooit eerder had bovengehaald. Voor deze zeer steile stijgende lijn op de curve van zelfwaardering moet afgelopen sessie van het Highly Committed traject van Stijn Pieters, Omnimove, toch voor iets hebben tussen gezeten...
Soit de hele scène eindigde met een hond aan de leiband en het koppel dat neigde te gaan scheiden. Gewoon maar omdat ik vriendelijk(!) vroeg of ze hun hond aan de lijn konden doen, of toch ten minste de hond dichter ben henzelf konden houden dan bij eender wie anders (ikke oa dus). Dankje. Voor 't eerst in de geschiedenis moet niet het arme allergische sukkeltje het onderspit delven. Hiervoor riskeerde ik wel een gebroken oogkas.
Voortaan pak ik altijd en overal mijn wandelstokken mee, daarmee kan je een hond (en vooral de eigenaars!) makkelijker vanop afstand iets duidelijk maken. Dat beest hoeft toch niet in mijn cirkel te komen?!
Het zou toch gewoon basisbeleefdheid kunnen zijn ook, toch?
Helaas geen foto van de stinkhond.
